Ağu 30, 2012 - • Sessiz Senfoni    Yorum yok

An Küf Tutmuş İçimde

Nefes uzaklaşıyor soluk borumdan
Siyahla zenginleştirilmiş bir ayrılıkta
Lal yazgılar ekleyip alnıma
Gömüyorum kendimi
Yatıp kimsesizliğin suskun koynuna…

Mevsimlerin sataştığı çatlak bedenim
Takvimlere hasım şimdi
İzbe iz yorgunluk kovalar
Ağır bir aşkın kollarında
Tükenirken ruhun yaşam alfabeleri
Kan okutur sevdaya ihanet
Gök kusmuştur yere öfkesini
Ve ölüme boyanır
Şehirde ayrılığın görüldüğü yerler…

Toprağın masum tenine
Gizlenmiş bekleyişler
Zamansız bir acı otururken şakağa
Yarınları çürütüyor düş’ler
Uzanmışken belirsizliğin boşluğuna
Kayıp veriyor kimliğim
Hürriyetim dilde esir
Bitişindeyim ömrünün…

Şehadet seslenirken kutsallığını sarıyor yüreğime
Sevap konduruyor
Önce mora çalmış ağzıma
An küf tutmuş içimde
Haykırırcasına kusuyorum…

Damarları kesilirken gölgelerin
Ölüm düşüyor hayatın rahmine
Ucu yanık mektupların kokusundan
Dağılıyor havasızlığı(mı)n
Aşka boğulmuş nefesi…

Sessiz-Senfoni

~ 12:00        Etiketler:
(Henüz Oylanmadı)

Diyecek bişeyin varsa ,devam et ,yorum yaz !